Al snel volgden geïrriteerde fietsers, mountainbikers, automobilisten en motorrijders die de versperring ook trotseerden. Het olifantspaadje veranderde in een mum van tijd in een stukje olifantensnelweg. Aan weerskanten werden extra hekken neergezet die het olifantenpaadje onbegaanbaar maakten en werden er nog meer borden geplaatst die bij de toegangswegen waarschuwden voor een onbegaanbare dijk. Maar nog steeds gaf dat regelmatig opstoppingen van boze verkeersdeelnemers die lak hadden aan de borden en hun frustratie het liefst ter plekke afreageerden op de dijkbewoners. Zo ook op een zomerse vrijdagnamiddag niet zo heel lang geleden. Bij thuiskomst zag ik een jeep met ronkende motor op de dijk staan en hoorde geschreeuw. Was er iets ernstigs gebeurd? Bij het hek stonden twee jongemannen die probeerden het slot open te breken. Tevergeefs. Ze vroegen of ik de code wist. Maar die kende ik niet. Ze geloofden me niet, scholden mij uit en zeiden ze dat ze het hek ook wel kapot konden rammen, wat ze uiteindelijk toch maar niet deden. Vanwaar de boosheid, dacht ik? Waarom zoveel woede als de route van a naar b anders loopt dan gewenst en er borden staan waar je niet van gediend bent? Deze witte mannen konden in alle vrijheid een andere route kiezen om te komen waar ze moesten zijn. Dat gaat op andere plekken van deze wereld waar hekken staan soms heel anders. Maar een boompje daarover opzetten leek me niet zo verstandig.
In de informatienota van de wethouder over de inrichting van de Gastvrije Waaldijk stelt zij de bewoners die zich zorgen maken over de toekomst van hun leefomgeving gerust en belooft dat er ‘manieren onderzocht gaan worden om verkeersdeelnemers te attenderen op gewenst gedrag op de dijk’. Ik vraag me af hoe al die olifanten en korte lontjes zich straks op de geasfalteerde en verbrede snelweg van Nijmegen tot Gorinchem die de Gastvrije Waaldijk ondanks de bezwaren van bijna alle dijkbewoners toch dreigt te worden, gaan gedragen.
Inmiddels vallen de eerste kastanjes van de bomen. Het toeristische dijkverkeer is tot rust gekomen omdat de meeste hekken ondoordringbaar zijn gemaakt. Een ontroerende stilte is neergedaald.