De gemoederen in West Betuwe lopen deze laatste weken voor het zomerreces hoog op: over De Roodenburg, AVRI, begraafplaatsen en nu dan over een radartoren. Ik buig me over onderwerpen die ver van mijn bed, maar wel zeer interessant zijn. Ik krijg met moeite alle stukken, moties en amendementen gelezen en moet er dan ook nog iets van vinden. En dan blijkt zich haast onzichtbaar een ondemocratisch proces over onze hoofden heen af te spelen: de Eerste en Tweede Kamer buigen zich over het idee van het Ministerie van Defensie om toch in Herwijnen een radartoren te plaatsen.
Het gezamenlijke verzet dat hierdoor ontstaat is mooi om te zien. De oude raad van Lingewaal vond het idee niets, de inwoners vinden het niets en de nieuwe gemeenteraad én het college van B&W vinden het niets. Maar de afspraken in NAVO verband zijn het belangrijkst. Waarom heeft het ministerie geen onderzoek gedaan naar andere locaties die ook in het midden van het land zitten? Waarom is er geen MER gedaan? Een radartoren van Defensie zit in de hoogste risicocategorie, wat wil zeggen dat de risico’s even groot zijn als die van een kerncentrale of olieraffinaderij. En waarom is er geen onderzoek gedaan naar de gezondheidsrisico’s ?
Want we willen toch graag dat mensen betrokken zijn bij hun omgeving? Dat we alvast acteren in de geest van de omgevingswet die over anderhalf jaar ingaat? Dat het vertrouwen in de politiek groter wordt?
Het zou dit kabinet sieren als ze de zorg voor inwoners en de mening van lagere overheden serieus nemen. Kom op, de tijden van doordrukken zijn sinds Groningen voorbij!